Verlegen sabelsprinkhaan
Sabelsprinkhaan
Wat een leuke dag was het gisteren weer. Ik kom graag in de natuur, ik vind het heerlijk om de ochtend op te snuiven of de avond. Wat ook zo heerlijk is om de flora en fauna te ontdekken. Want in 1 vierkante meter zie je zoveel als je echt er voor open staat.
Gisteren kwam ik in het wild wederik tegen. De gele bloemetjes op de steel, ik vroeg me direct af of het exact hetzelfde is als in eigen tuin of net een slagje anders. Het was in elk geval prachtig en het groeit ook als een groepje bij elkaar. Wanneer ik kniel om van de bloem en blaadjes een goede foto te schieten, zodat ik thuis goed kan vergelijken met mijn eigen wederik zie ik direct heel veel.
O.a. een volwassen groene sabelsprinkhaan, wauw wat was hij groot en wauw wat was hij verlegen. Want telkens als ik had scherp gesteld verstopte hij zich achter de stengel riet waar hij op zat. Of hij wacht op het moment dat ik scherpstel. Zo bijzonder, want het is dan ook herhaaldelijk en niet 1x toevallig. Verder zie ik direct een zwart langwerpig torretje op een bloem zitten en vraag me direct af wat ze/hij is, geen idee. Ik leg hem/haar vast om later eens te neuzen wat ze is. Ze/hij valt wel onder de categorie tor vermoed ik, qua bouw. Ook steekt er telkens een hommel voorbij, zoemend en genietend van de nectar die de rozenbottel struik haar geeft. Je merkt dat ik regelmatig al steevast in een haar of hem vorm praat en bij onbekende insecten het beide doet. Zelf ben ik echt nog geen kenner genoeg om te zien of we het daadwerkelijk over een mannetje of vrouwtje hebben. Heel soms weet ik het kenmerk wel, over het algemeen niet. Laat je hier niet door verleiden dat ik het goed noem. Naast de sabelsprinkhaan, de onbekende tor en de actieve hommel zie je ook een koppeltje vlinders voorbij dartelen, te druk in de weer om op scherp te stellen. Ik heb zelf een compact camera en schiet hier behoorlijke leuke plaatjes mee. Sommige momenten zijn voor mij niet vast te leggen en dit zijn oa druk vliegende insecten of bv een roofvogel die heel hoog vliegt richting de zon of regelmatig van koers veranderd. Van dit soort taferelen geniet ik volop om vooral te kijken naast mijn lens en het niet probeer vast te leggen. Want dat is a niet te doen met mijn camera en b zo mis ik dit geniet moment volledig en dat is zonde.
Ik stap weer weg van deze vierkante meter natuur en vervolg mijn pad op het asfalt. Ik controleer even of er niets is blijven plakken aan mijn kleding en huid en loop resoluut verder, op naar nieuwe avonturen en ontdekkingen, wauw wat is de natuur toch mooi! En wauw wat is het ineens lekker weer geworden. Ik vertrok met bewolking en gevoelstemperatuur 12 graden en nu, volop zon, blauwe lucht en mijn sweater hangt om mijn middel want deze werd al snel te warm om aan te hebben. Kun jij ook zo genieten van het mooie weer en de natuur??