Waalhaven

Ergens eind oktober 2018

Wat een leuke middag was het weer. Vanmiddag twijfelde ik waar ga ik even heen, ga ik wandelen, of ga ik fotograferen??

Of een combi dat kan ook nog. Op zo’n moment is het beste om in de auto te gaan zitten en gewoon te gaan rijden, in de eerste kilometer weet ik wel waar ik naar toe wil. Het hangt heel erg van het weer af, de wind en hoe de luchten zijn qua licht.

Het werd de Waalhaven, nu zijn hier verschillende spots uiteraard. Wanneer ik langs de haven rijd en de schepen zie liggen en alle kranen verschijnt er al een big smile op mijn gezicht, happiness. Hoe gaaf is het toch? En dat ik in de gelegenheid ben om dit vast te leggen en ervan te genieten, het zien er naar toe kan rijden, top!

Nadat ik geparkeerd had met de radarpost rechts van mij liep ik naar de waterkant, wauw wat een mooie luchten vandaag. Dat maakt het havengebied direct al interessant. Een visser sprak mij aan en we raakte in gesprek, later voegde nog een andere visser toe aan ons gesprek. Ze kwamen uit hetzelfde dorp, grappig hoe klein de wereld dan weer is. Deze middag ben ik weer wat wijzer geworden over de scheepvaart, het zoute water, welke vissen er gevangen mogen worden en kunnen gevangen worden. Hoe groot ze mogen zijn, hoe je ze los kan halen van de haak. Dat het zoutgehalte in het water een effect heeft op de belading van de schepen en dat wanneer je een bepaalde voorzijde hebt van een schip dat dit aanzienlijk brandstof scheelt en dat er toch weer schepen voorbij kwamen waar ik erg blij van wordt. Kranen op de schepen, drijvende bokken en wanneer er gewoon iets heel tofs is aan een schip, de charme, het aanzien en de functie. Ik wil er nog veel meer over weten!

Ik heb geen haast, nee hoor, alle tijd! Beetje onderkoeld ;-)liep ik na een paar uur weer terug naar de auto en nog steeds met die bigsmile. Ohja, we hebben het ook nog over camera’s gehad, vissen in Noorwegen en Denemarken, fotocamera’s en over mijn werk. Dat mijn foto’s ook fotokaarten worden, ze waren geïnteresseerd in mijn werk, hoe leuk is dat! Groot compliment, erg leuk. Gelukkig had ik wat bij en kon ik het (toch wel vol trots) laten zien. Ze vonden het leuk en ik nam afscheid tot ziens en wederzijds klonk dit terug! Gaaf! Genieten kan echt! Het moment kan klein beginnen en groot eindigen. Ik kon deze afleiding goed gebruiken, morgen even een pittig dagje, begrafenis van een tante die 88 is geworden! Wauw!! 88!! Nu met Katie Melua op de achtergrond, met mijn rug geplakt tegen de verwarming upload ik zo wat mooie foto’s in de galerij, alvast een hele fijne avond!

Groet, Monique